اثر تنش خشکی بر میزان پرولین، قندهای محلول، کلروفیل و آب نسبی (rwc) بادرنجبویه (melissa officinalis l.)

در این تحقیق تأثیر تنش خشکی بر ویژگیهای فیزیولوژیک گیاه دارویی بادرنجبویه (melissa officinalis l.)، در سال 1385 در شرایط مزرعه در شهرستان کرج مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار با منظور نمودن تیمارهای 1t (بدون تنش)، 2t (80% ظرفیت زراعی)، 3t (60% ظرفیت زراعی)، 4t (40% ظرفیت زراعی) و 5t (20% ظرفیت زراعی) اجرا گردید. تأثیر تنش خشکی بر کلروفیل a، کلروفیل b، پرولین، قندهای محلول، rwc، بازده و عملکرد اسانس در سطح یک درصد معنی دار بود. تأثیر تنش خشکی بر کلروفیل کل در سطح پنج درصد معنی دار بود. مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که بیشترین میزان کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل به ترتیب با میانگین 921/1، 197/1، 283/2 میلی گرم در لیتر مربوط به تیمارهای 1t (شاهد)، 5t (fc%20) و 1t (شاهد) بود. بیشترین تجمع پرولین با میانگین 112/2 میلی گرم در لیتر مربوط به تیمار 5t (fc%20) بود. بالاترین مقدار قند محلول با میانگین 545/2 میلی گرم در لیتر متعلق به تیمار 3t (fc%60) بود. حداکثر rwc با میانگین 369/93 درصد مربوط به تیمار 1t (بدون تنش) می باشد. نتایج این بررسی نشان داد که گیاه برای مقاومت به خشکی مقدار پرولین و قندهای محلول را افزایش می دهد. همچنین برای تولید بالاترین میزان اسانس از گیاه بادرنجبویه می توان از تنش متوسط (fc%60) استفاده کرد.